evet şimdi son günlerde başıma gelen şok üzerine şok yaşadığım günleri anlatcam..anlatcam ki rahatlıyım azcıkk..ve tabiki sonrasınıda...........
ilk şokumm çıktığım çocukla başladı...en başta ççok iyidi çok farklı tanıttı kendini..yavaş yavaş ona alışmaya başladımm..ama yaptığı ve duyduğum bazı şeyler beni ööle şoke etti ki..inanılmazdı gerçekten...bana deil ama kankama söölediği şeyler(ucu banada dokunuo tabe) insanın aklına gelmeyen bi erkeğe yakışmayan iğrenç ötesi sözlerdi..ondan hiç ama hiç ne ben ne kankam nede dediğine göre onun kankası beklemişti ondan bööle şeyler..
neyse bunu atlatamadan üzerine bi kazık daha yedim...ööle bi kazıktı beni kesseler canımı alsalar bu kadar acıtmazdıı...o kadar çok ağladım kii 4 saat boyynca gözümün yaşının dinmediğini hatırlarımm...çünkü bu çok farklı asla yaşamam dediğim bi şeydi...'DOST KAZIĞI'
evet 11 senelik dostum onun için herşeyi feda ettiğim bir zamanlar sırf o istio die sefgilimden ayrıldığım ailemle sırf onun yüzünden kavga ettiğim ve belkide bana okuldan uyarı kağıdının gelmesine sebeb olan dostum bana ööle bi kazık attı kii...resmen aldattı benii..bana ölüm dahi bukadar koymazdıı...ya ben zaten dünyada sadece dostluk var die bilirken o da yalan çıktı ya..artık kimseye inanmıom ya..ben sırf bu yüzden kendimi öldürmeyi düşündüm ya...çünkü benim için dostum bi yana dünya bi yanaydı..gözlewrim sayesinde o kadar çok yandı ruhum o kadar çok daraldı kii...
neyse içim buna yanarken bi haber daha geldi ve bu iyce yıktı beni.....çok sevdiğim bi kuzenim varr...beyninde kis olduğunu ve ameliyat olması gerektiğini öğrendimm ve maalesefki kendisiyle ne kadar konuşmama rağmen bana şunları sööledi 'zaten ölmek istiyodum ayağıma geldi.beni kimse o hastaheneye yatıramaz'
bu son haberr resmen yıktııı beni hem dost hem çıktığım çocuğun kazığını çook ii unutturdu bana...ben 2. şokta daha beter ne olabilir ki die düşünürken beterin beteri oldu.
ve dün gece napcağımı bilemez halde evin içinde dolaştım kimi anlatıp kime derdini yanasınn.gecenin bu vaktinde artık dostun bile yokkenn kime ağlayasınn..dünya gerçekten çook boş geldi o an...dostun ve en önemlisi canından çok sevdiğin kuzenin ölüme yaklaşmışkenn artık dost deil arkadaşın bile yokken rahatlıkla araayabileceğin bi insan yokken hayat nie dolu gelsin ki sana....
neysee kendimi gecenin bi yarısı mutfakta buzdolabını açıp ilaç kutusunu karştırıken buldumm...hem ağlıyo hem şunu diyodum HAYAT BEN SANA NAPTIM...kendime zor da olsa geldimm..nie bilmiom ama o an ilaç kutusunu fırlatıp odama koştumm..defterime bişi yazmıştımm yine psikolojimin berbat ötesi olduğu bi günn..biyerden duymuştum HAYAT SENİ HER KOŞULDA YAŞADIM YAŞIYORUM YAŞAYACAĞIMDA PES ETMEK YOKK.....kendime söz verdim gene ve hayata inat yaşaycam dedimm..onunla konuştuğumda rahatladığım bi insan var hepiniz tanırsınız ondan çok şey öğrendim ama en önemlisi SALLLAAAAAAAAAAMAYII HAYATA BOŞVERMEYİ....belkide inanın gece bunları düşünmeseydim birilerinden ölüm haberimi duyardınızz...
neyse bugun herşeye rağmen ayağa kakltım sözlerimi tutacaktımm...çarşıya çıktım kendime daha da gelmek için...ve iananın kendime ööle bi geldim ki...gezdim dolaştımm insanlara baktımm..ne kadar kötü olsalarda sevdim onlarıı...yiğenime hediyeler aldım.kuzenimle buluştumm.ve belkide herşeye yeniden başlamak için aşıık oldumm
aşk herşeyin başlangıcı çünkü hayatında.....(kimbilir belkide yeniden hayata tutunmam için allah gönderdi onu bana
)
işte benden bööle umarım çook sıkmadım sizi ama anlatmaya ööle çok ihtiyaç duydum kii.....
herşey için sizde çook saolun