Giorgio de Chirico , diğer adıyla Népo, gerçeküstücü ressam. Volos, Yunanistan’da İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Scoulo metafisica sanat hareketinin kurucusudur.
Atina ve Floransa’da sanat eğitimi aldıktan sonra 1906′da Münih Güzel Sanatlar Akademisi’ne girdi. Burada Nietzsche ve Schopenhauer’in felsefelerini okudu, Arnold Böcklin ve Max Klinger’in eserlerini inceledi.
1909 yazında İtalya’ya döndü, önce Milano, sonra Floransa’ya yerleşti. Bu kentte “fizikötesi şehir meydanı” serilerine başladı. Haziran 1911′de Paris’e giderken Turin’de birkaç gün geçirdi. Bu kentin tonozlar ve piazzalardan oluşan yapısı, “fizikötesi” atmosferi, Chirico’yu çok etkiledi. Paris’te düzenlediği sergiler Pablo Picasso ve Guillaume Apollinaire tarafından fark edildi. Yine bu sıralarda resimleri satılmaya başlandı.
I. Dünya Savaşı’nda İtalya’ya döndü. Savaştan sonra eserleri tüm Avrupa’da sergilenmeye başlandı. 1924′te ilk eşi Rus balerin Raysa Gurieviç ile evlendi. 1928′de New York ve Londra’da sergiler açtı. 1930′da ömür boyu evli kalacağı ikinci eşi yine Rus olan Isabella Pakszwer Far ile evlendi. Birlikte İtalya’ya yerleştiler.
Chirico, en çok 1909 - 1919 arasındaki “fizikötesi dönem” eserleriyle ve bu eserlerde yarattığı duygu atmosferiyle tanınır. Ressam bu dönemin başında, parlak bir Akdeniz güneşinde yıkanan şehir manzaralarını konu almıştır, sonlara doğru ise tıkışık depolardaki manken benzeri hibrid figürleri konu etmiştir. Chirico ilerleyen yıllarda metafizik konuları bırakarak daha gerçekçi bir resme yöneldi. Ancak sonraki dönem resimleri metafizik dönemdeki kadar başarılı bulunmadı.
Chirico, 1925′te Fiziköteci Hebdomeros adlı bir roman yayımladı. Kardeşi Andrea de Chirico da Alberto Savinio adıyla tanınan bir ressam ve yazardır.