insan tanımadığı,şarkıalrını bile doğru dzgün bilmediği,dizisini izlemediği bir insan için bütün gece üzülebilir,canı çok yanabilir miydi?oluyormuş..sanki içimden biriydi...ve koptu gitti.inanası gelmiyor insnaınçşaka gibi.ölmedi ki o diyesi geliyor insanın.
Ayni benim duygularimi da tarif etmissin canim; kendime inanamadim, gercekten üzüldüm vefatina ... Ama buna insanlik denir galiba ...
Ki ben Rahmetliyi -maalesef- karsi komsumdan iyi taniyorum diyebilirim ...
Bir de su var ki cok derin bakan gözleri vardi, benim sahsen icimi isitiyordu; sanki kalbinin temizliginin ispatiydi onlar ... Tabi gercek anlamda tanimiyordum onu, ama kötü yürekli biri olsaydi bu kadar "islak islak" bakan insan birakamazdi zaten arkasinda diye de düsünüyorum, tahmin ediyorum ...
Dedigim gibi kendime sasirdim, sadece televizyon'dan bildigim birisi icin yürekten üzülüyorum; ama bu insanligimin da bir ispati diye düsünüyorum ...
Allah rahmet eglesin, mekani cennet olmustur Insallah ...
