[sevgitar İleti: 12 Durumu: Çevrimdışı Cinsiyet:]

Bir türlü neresinden başlayıp da yazacağımızı bilemediğimiz bir konu, beşeri aşk..
Çoğu zaman nereye varacağı bilinmeyen bir yol alan aşkın yolcuları, muazzam
güzellikleri göğüsleyebilecek güçlü iç güzelliğine sahip insanlar olmalarına rağmen,
durmadan içlerindeki ateşe nasıl odun atabiliyorlar, anlamak güç..

 Kendini yorumlamaya fırsat bulamadan, aşık olup, aşkı yorumlamak zorunda kalanlar,
zedelenen normal yaşamları ile, dünyanın yeniden kuruluşu gibi algıladıkları
vuslatı beklerken kendilerinin de yeni biri olacaklarını umuyorlar heralde..

 Öylesine güçlü bir elde etme duygusu doğurup egoizmi bile çağrıştırabilen aşk; şiirleri,
şarkıları, resimleri beslerken, şairleri, bestekarları, ressamları perişan ediyor. Aşk,
kendini besleyen bu insanları çoğunlukla gönül fetheden bir kral deil, gönlü fethedilmiş
bir köle yapıyor adeta..

 Kendisi için herşein acil olduğu aşık, hiçbir zaman işlemediği suçun cezasını çekiyor
sürekli. Bu da, birileri birilerine adaletsizlik yaptığı anlamına geliyor. Ancak bunu
telafi edecek bir mahkeme kurulmadı..

 Güzelin çirkin, çirkininde güzel taraflarını gösterebilen aşk, belli bir disipline
alınabilseydi, belki fevkalade bir terbiye aracı olabilirdi. Hatta aşıkların aşka
harcadıkları enerjiyi, başka alanlarda kullanılabilir hale dönüştürebilseydik, petrolün
yerine geçecek enerji kaynağını bulmuş olurduk herhalde..

 Pek çok insan için önceleri, bazı boşlukları dolduracağı inancıyla umut bağlanıp, çiçeklerle
baharlarla anılan aşk, sonraları yokluğunda en büyük boşluk olacağı korkusuyla alışkanlık
haline gelip, nihayet bir saplantı olup hastalık halini alınca, onulmaz boşlukları,
onulmaz yaraları bizzat kendi açmaya başlıyor..

 Aşk denilince elde olmayan şeylerden bahsedilirken, merak edilmeli.. Şimdilerde neden
kimse Kleopatra'ya aşık olmuyor..? Ve aşk acaba hangi hastalığın ilacıdır..?
   

        Made By Sevgitar..