....anladım ki aşk tarihçesi olmayan bi eş zamanlılıktı.
ne dünü ne yarını vardı.bütün hükümleri an üzerinden mühürleniyordu.
bütün birikimleri an gelip hükümsüz kalıyordu.
teminatı yoktu telafisi hiç yoktu.
aşk o ki bir kez karanlık düşünce hikayenin orta yerine,yok oluyordu.
sürekli kayan bir zemin üzerinde dik durmak mümkün olmuyor,
gökten yıldızlar kayıp kayıp gidiyordu..
öyle bir an geliyor ki durdurmak istese bile insan
kendi içindeki işleyişlere söz geçiremiyordu
