Alternatifim Cafe

Yaşayan Cesetler

Discussion started on Konu Dışı

Çok çalışmak lazım çok. o kadar çok çalışmak lazım ki, çürümek lazım çalıştığımız yerde. adamak lazım kendimizi şirketimize, bağırmak lazım motivasyon eğlencelerinde. o kadar çok çalışmak lazım ki fark edememek lazım yitip gittiğimizi kısacık bir nefes molasında.

Yürüyen cesetler, bilgisayar başında cesetler, tatilde cesetler, şirketini seven cesetler. bu hayatı yaşayabilmek için, interneti aşındırmak lazım, aylarca beklemek, iş görüşmelerinde heyecandan it gibi titremek lazım. anlatmak lazım, neden bu kadar iyi olduğumuzu, güler yüzlü olmak lazım, kendimize güvenmek lazım. hem de o kadar çok güvenmek lazım ki tüm benliğimizi bir şirkete adayacağımızı hiç gocunmadan haykırmak lazım.

Muhtemelen ben yanılıyorum, muhtemelen benim dediğim yanlış. çünkü herkes o kadar çok meraklı ki böyle olmaya, yitip gitmeye ve de iyi bir iş bulmaya. hayatına yabancılaşmaya, dünyaya yabancılaşmaya. başını kaşıyacak vakit bile bulamamaya, ne yaptığından haberi olmamaya çok meraklı insanlar. ve düzenimiz böyle işliyor. herkes ölesiye çalışıyor, kimi çok iyi kazanıyor. ama herkes çürüyor. herkes yürüyen bir cesede dönüşüyor.

Hayat amacımız sağlık sigortasına sahip olmak, yaşam sebebimiz karnımızı doyurmak, işe yaradığımız şey şirketimizi zengin etmek. ve de çürümek çürümek çürümek…
yeni dünya düzeni diye bize yutturulan şey bu işte. düşünecek vakti bile olmayan donanımlı bireyler. kendini şirketine adamış genç vücutlar. daha kötü olanı ise insanların kafalarındaki hayalinde bu olması. insanlar bunun olması için dua ediyor. bunun için çabalıyor. çünkü ötesi daha da kötü. ötesinde it gibi çalışıp doyamamak var. insan yerine konulmamak var. yaşadığını çoktan unutup, çocuklarının iyi olması için yine çalışmak var.

Hayat denilen şey bu şekilde işliyor. karşı çıkanları koca bir ökçe peşinden sürüklüyor. kimileri kafasına takılınca düşünüp, yazıyor, sonrada kölelerin arasına karışıyor. wallerstein bu böyle gitmez diyor. negri bu şekilde devam etmeyecek diyor. chavez bir diğer kıtadan bas bas bağarıyor. insanlar çalışmaya, insanlar sömürülmeye, insanlar daha az düşünmeye, daha az insan olmaya devam ediyor.

Çıkın sabah vakitleri sokağa, bakın insanların suratlarına yürüyen cesetler göreceksiniz. emeğin karşılığını almayı unutalı çok zamanlar geçmiş, yabancılaşmasını tamamlayalı ömürler geçmiş cesetler göreceksiniz. yaşayan cesetler var. bu insanlar gerçekten varolduklarını fark edene kadar da devam edecek bu. bize sorunsuz diye dayatılan bu sisteme karşı varla yok arasında kalan insanlar isyana başladıkları zaman; işte o zaman wallerstein’a bağlanırız.







Privatesozluk'ten alıntıdır.
#1 - Eylül 18 2006, 10:59:35

Üye:

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.