Büyükbabacığım..!!!
Gittiğinin on dokuzuncu günü.Aslında sen hep giderdin.İşin Kırıkkale'den uzaktaydı.Ama bizi özler bir haftaya kalmaz geri dönerdin.Bu sefer dönmedin.Özlemedinmi bizi büyükbaba...Söz vermiştin;iyileşince ilk işin,Antalya'ya gelmekti,Beraber bizim evden çıkıp deniz obalarına kadar yürüyecektik.Sen yıne anneannemi kızdıracak,bende bir kenarda size gülecektim.Sonra Mehmetle Balık Tutmaya gidecektiniz.İşte biz tam 3 ay bu ümitlerle yaşadık.Senin için kanser dediklerinde inanmadım.Gerçi şuan öldüğünede inanmıyorum,Ama yoksun işte Büyükbaba!!!En son Temmuzda görüştük seninle,hangi gün olduğunu hatırlamıyorum.Nerden bilebilirdimki Son görüşmemiz olduğunu...En son konuşmamızı ise 29 Ekimde yapmıştık.Hastanedeydin..Sesin o kadar kötüydü ki, konuşamıyordun,dilin dolaşıyordu,bu ses senin olamazdı...Her geçen gun haberını alıyorduk.Ümitlerımız bıraz daha yok oluyordu.Sen hastalığını bılmıyordun.Mide kanaması diyorlardı.Hayat doluydun, Ölümden ne cok korkardın büyükbaba!!!Okullar bayram tatılıne gırınce ılk işimiz sana koşmak olacaktı...Sen ise 3 gün daha bekleyemedin, Biz seni ziyarete gelecektik..O cansız bedenını görmeye değil...Şuan ne hissettiğimi hiçkimse anlayamaz..Ölenle ölünmezmiş YALAN!...Hayat devam ediyormuş PALAVRA!...Senin gittiğin günden beri güneş doğmuyor..İçimdeki yangını, yağmurlar söndürmeye yetmiyor büyükbaba!!!Kim ne derse desin isyan ediyorum sen yaşamalıydın...Senin görmen gereken çok şey vardı...Düğünüm olacaktı Büyükbaba!!!Beni sen uğurlayacaktın...Şimdi sadece geride bıraktığın bir fotoğrafın var...Ama onu elime alamıyorum..Sonra beni susturamıyorlar...Ağlamaktan kendimi kaybediyorum...SENİ İSTİYORUM BÜYÜKBABA!!!..Artık senın için duadan başka yapacak hiçbirşeyım yok!!!Eşi Benzeri olmayan bir meleksin...İçim Rahat..Huzurluyum..Eminimki CENNETTESİN...
Dün Hayatta İdin Şifaya Muhtaç...!!!
Bugün bir hiçsin Duaya Muhtaç...!!!
06.12.2003
