Geldin...
Belkide ben öyle sandım..
Seviyorum diyordun işte..
Benden daha mutlu kim olabilirdi ki?
Kimin gözleri benimki kadar pembe bakardı dünyaya ?
Kim inanmıştı benden başka bütün yalanlara?
Yalanlarına inanarak sevdim seni..
Hani derler ya hırlı mısın hırsız mısın pekte önemi yoktu..
Seviyordum.. Seviliyordum...
Yalandan da olsa gerçekten seviliyordum..
Hayatımda ilk defa umutlanıyordum..
Hayaller kurdum pembesine dolgun olanlardan..
Yalanlar daha gerçekti oysa ütopyalardan..
Senin yanında günahlar daha çekiciydi sevaplardan...
Susmak daha güzeldi konuşmaktan.
Gitmen daha iyiydi belkide kalmadan..
Git desemde kal desemde sonuç aynı bilirim..
Dön desemde gel desemde geri dönmezsin bilirim..
Üzülmemi istemedin ya hiç bir zaman
Zaman durdu sanırım senin yüzünden akıyor gözümden yaş
Azad etmiş gibi görünebilirim seni..
Benden daha iyi bilirsin sen beni
Hiç bir zaman önem taşımadı bende acıtmak teni
Ruhun yanar, tenin susar
Zaman bizi acıtmaktan belki bıkar..
Seni sevdim işte var mı dahası ?
m.o.s.
bu son 3 yazdığımı 1-2 sene evvel yazdım, yani ilk yazdıklarım, değişmiş yazma tarzım sanki (=