Ağlıyordum kendi kendime ben giderken
Hasret bağışlamıştı tüm tecrübesini o gece en derinden
Düğümlenirdi en güzel aşk şarkıları boğazımda.Bir yanımda denizin ıssız durgun hüznü..
Diğer yanımda kayalara çarpan su tanecikleri gibi göz yaşlarım.
ölüyordum,ben giderken...
arkama bakıyordum her defasında..
Belki gözün kayarda göz bebeklerime değer diye...
ama olmadı..
ne bana bakıcak kadar değersizdi gözlerin..
nede seni görecek kadar yüceydi gözlerim...
Düşünüyordum,ben giderken...
Öyle bir alemdeydiki ruhum.. ne cennetti nede cehennem.
Izdıraptı yokluğunun her geçen saniyesi..
Gidiyordum usulca..limandan ayrılan son gemiyle.
İzlediğim aşk film'leri aklıma geldi..Son dakika'da 'gitme' demeleri..
Fakat sadece filmiş herşey.. ağzından çıkacak kelimeleri değil..seni bile göremedim ben giderken...
Bu son yazım olsun.. yokluğuna yazdığım...
Bu son hüznüm olsun..sensizliğe yayılan...Yarın sabah kalktığında kendini hafif hissediceksin bitanem.
Alıyorum bütün üzüntüleri yanıma..Gidiyorum usulca..limandan ayrılan son gemiyle.
Bir ömrü heba etmekmiş senin bana kazandırdığın.
Giderken sadece tebessüm etmek gelirmiş elinden..
Benim ise ellerimde gözlerimden düşen külfet taneleri.. Geriye bıraktığım bir anı defteri ve küllerim...Gider bu palyaço.