ben oyuncaklarımı ve gülüşümü kaybettim ama bi sürü şeyde kazandım insan büyüdükçe hayatın oyun oynamaktan ibaret olmadığını anlıo ve hayatın yükü iice omuzlarına binmeye başlıo hele bazı şeylerin sorunluluğnu aldıkça o zaman baya bişiler kaybedio ama kayıp kişiden kişiye değişir bence
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: california - Mart 20 2006, 17:47:53
sorumsuz davranabilme hakkımızı... ve büyüdükçe kırılan seyler in bozulan seylerin tamiri daha çok zorlasıyor...
sokağın ortasında bağıa çağıra gülme ya da ağlama hakkımızı.. şebeklik yapıp milletin ilgisini çekebilme özelliğimizi.. yorulduğumuzda bir iki göz yaşıyla kucağa alınıp taşınabilme fonksyonmuzu.. kayıtsız şartsız şımarabilmeyi... var daa baya..
ben büyüdükçe benliğimi kaybediyorum sankii.... sanki inançlarımı yitiriyorum...
sanki inanmak ve güvenmek fiilleri benim için anlamlarını yitiriyo gittikçe... sanki şarkılar başka geliyo kulağıma... sanki bazen saçma ve sapan konuşuyorumm...ama mutlu olduğmu farkedince devam ediyorum... kimse umrumda deil gibi sanki... başkalarının benim hakkımda düşündükleri.... sanki ölüm hariç hepsi boş gibi... ölüm hariç hepsi... ölüm hariç... ölüm....
içtenliğimizi,umutlarımızi, iyi niyetimizi;günden güne zalimleşiyoruz hayat mı bizi zalimliğe itiyor yoksa bizmi zalimliği kolay olarak seçiyoruz bilmiyorum ama acı çeken kişi acı çektirmeye başlıyor ben acı çektim biliyorum acı çekmek çok zor başkası çekemesin demeyi unutuyor onları beni düşündümü bende kimseyi düşünmüyorum deyip kolayı seçiyoruz :yanlis
vurdum duymazlıkda çok kötü bişey ama zalimleşiyoruzda örnek vericek olursam örneğin sokaklardaki itilip kakılan masum çocuklar bir kere olsun agucuk bugucuk diye sevilmeyen oyuncaklar hediye edilerek mutlu edilmeye çalışılmayan o saf çocuklarımız zamanla büyüdükce noluyor onlar sevmeyi unutuyorlar sevgi görmedikleri için toplumda sahiplenmek yerine hor görüldükleri için zamanla hırsızlığa adap öldürmeye ve bunun gibi bir sürü canilik yapmaya başlıyorlar o zaman suç bu adam öldürenlerdemi onları bu zalimliğe iten biz bencil insanlardamı??!!
bo soru için ayrı bir konu açılmalı ama sorudan çok zalimliği açıklamak istedm ben ;)
dünyanın cennet olduğu duygusu ((: ..insanların dürüst olduğu düşüncesi (yanılgısı)...temizlik ve daha doğrusu saflık...masumiyet..yaşama sevinci (kişiye göre değişir tabi bu ) ..merak..heves.. vs..
eheh çok pesimist yaklaştım ben olaya.. (6) kaybettirdiği kadar kazandırdığı şeylerde vardır tabi. ((:
büyümek gözlerini açmak demek bence gerçekleri görmek demek... buna alışmak zor alışıncaya kadar ben gerçeklerimi kaybettiğimi düşünüyorum gerçeklerimi baştan yazdım. hayallarimden vazgeçtim. bununla beraber eski canlılık yok oldu gitti hayattan zevk almak artık daha zor...
"Bir bilet istiyorum sadece gidiş olsun,çocukluğun saflığına gidip orda yaşamam gerek"
ŞEBNEM FERAH'tan İnciler
bitanede ben ekleyim :D
''Yeniden doğup gelsem çocuk kalır büyümezdim.''
hayallerimizi kaybediyoruz belki belkide hayal sandığımız şeyleri saflığımızı tabi büyüdükçe kirleniyoruz bişekilde hiç tanımadığın birine ya yanlış anlarsa diye düşünme zorunluluğun olmadan gülümsemeyi yada dil çıkarmayı inançlarımızı da kaybediyoruz birçoğunun gerçek olmadığını söylüyoruz saçma olduğunu ne kadar doğruysa artık yaşamla,kendimizle çelişmeye başlıyoruz ve daha birsürü şey ama kazandığımız birsürü şeyde var tabi
ben en önemli kişiden sevgiyi kaybettim büyüdükçe(sevgili fln sanmayın sakın ondan önemli sevgiler var) büyüdükçe ezme isteyen bi insan oldu ve bunu hissettirmeden yapmayı da başardı.....
küçükken alınan bebekler,şekerler hepsi göz boyamaymış aktı gitti.....herkes için bööle olmasa da benm için bööle olmuş haberim yokmuş..
ben büyüdükçe sadece ölen hücrelerimi kaybediyorum ama yenisi tekrar geliyor. Yani ben hiçbirşeyimi kaybetmedim :D ruhum hala saf ve doğal, düşüncelerim de öyle ve bu herkesin elinde olan birşey. önemli olan olumsuz yönde etkilenmemeyi öğrenmek!!
doğruluğu çocukken yalan söylemeyiz yalan nedir bilmeyiz ama büyüyünce yalanla yaşarız umudu kaybederiz hayata gülen gözlerle bakardık bi şeker yeterdi bizi mutlu etmeye :öff
çocukluğumuz o saf hallerımızı kuçukken korkmadan herşeyı yaparız ama buyunce bunları 3 kez duşunup 1 kere karar verıyorz guvenımızı kaybedıyoruz yaşama zevkımızı daha bı çok şey
önce minik ellerimizi sonra masum bakıslarımızı sonra masum çocuk gülüşlerimizi tabi yaa biz artık buyumustuk ve olgunlasmammız gerekti olgunlasmanında agır bir havası vardı.....tasıyabilirsen tasıyamazsan bebeksin daha denilir ve bir koseye atılırdın senden daha zeki ve hayatı yutmuş insanlar cıkıverirdi birden ve akıllılık abidesi ve ilahcasına tapılırdı....işte senn hayatın asıl yasanması gibi gerektiğini soylerken gülüşlerin bile yargılanırdı....çocuklugun bile....ve sonra lanet ederin gülmeyede iyi olmaya calısmayada ve bir bakmıssın hataın acımasız yanında yer almışsın....hayatla basa cıkabilmek için acımasız insanlarla basacıkabilmek için sen de onlar gibi olmussun sonunda dinsizin hakkından imansız gelir misali... ve zaman aktıkca bir bakmıssın bütün cocuksu duygularını içinde gusel olan butun duygularına kenet vurmussun bir kenara atmıssın kırılmamak için kırmaya alıssmıssın...işte hayat sen farkında olmadan elinden seni sen yapan degerleri coktan alıp goturmus en önemlisi insan olmayı unutmussun zaman aktıkca ve buyudukce...amacların buuyumuş hayallerin buyumuş bir de....bunları yapmak için önunde duran güzellikleri ezmen gerktiği için ezip geçmişsin işte.....korkuların olmuş sonra..... çok sey kazanmıştın ya hayatta işte onları kaybetmek olmuş tek korkun....gülememek degil....ucurtma ucuramamak degil....doya doya kosamamak degil.annenden korkmadan ustunu kirletmek degil....korkuların deger etmeyen degersizlikler olmuş ve o zaman anlamışssım ki buymussun anlamıssın ki çocuk kalmak en büyük özgürlüğünmüş.....şimdi ararmısınız cocuk olmayı eger ewt diyorsanız ewt buyumussunuz demektir......cok onemliyse eger.....
önce minik ellerimizi sonra masum bakıslarımızı sonra masum çocuk gülüşlerimizi tabi yaa biz artık buyumustuk ve olgunlasmammız gerekti olgunlasmanında agır bir havası vardı.....tasıyabilirsen tasıyamazsan bebeksin daha denilir ve bir koseye atılırdın senden daha zeki ve hayatı yutmuş insanlar cıkıverirdi birden ve akıllılık abidesi ve ilahcasına tapılırdı....işte senn hayatın asıl yasanması gibi gerektiğini soylerken gülüşlerin bile yargılanırdı....çocuklugun bile....ve sonra lanet ederin gülmeyede iyi olmaya calısmayada ve bir bakmıssın hataın acımasız yanında yer almışsın....hayatla basa cıkabilmek için acımasız insanlarla basacıkabilmek için sen de onlar gibi olmussun sonunda dinsizin hakkından imansız gelir misali... ve zaman aktıkca bir bakmıssın bütün cocuksu duygularını içinde gusel olan butun duygularına kenet vurmussun bir kenara atmıssın kırılmamak için kırmaya alıssmıssın...işte hayat sen farkında olmadan elinden seni sen yapan degerleri coktan alıp goturmus en önemlisi insan olmayı unutmussun zaman aktıkca ve buyudukce...amacların buuyumuş hayallerin buyumuş bir de....bunları yapmak için önunde duran güzellikleri ezmen gerktiği için ezip geçmişsin işte.....korkuların olmuş sonra..... çok sey kazanmıştın ya hayatta işte onları kaybetmek olmuş tek korkun....gülememek degil....ucurtma ucuramamak degil....doya doya kosamamak degil.annenden korkmadan ustunu kirletmek degil....korkuların deger etmeyen degersizlikler olmuş ve o zaman anlamışssım ki buymussun anlamıssın ki çocuk kalmak en büyük özgürlüğünmüş.....şimdi ararmısınız cocuk olmayı eger ewt diyorsanız ewt buyumussunuz demektir......cok onemliyse eger.....
sizi bilmem ama ben mutluluğu kaybettim.küçükken küçücük seylerle mutlu olabilirdim bir cikolata bir seker vb bni mutlu etmeye yeterdi ama simdi bir heyecan veya mutluluk kaynağım yok.sadece birseyler öğrenerek mutlu olabliyorum
sizi bilmem ama ben mutluluğu kaybettim.küçükken küçücük seylerle mutlu olabilirdim bir cikolata bir seker vb bni mutlu etmeye yeterdi ama simdi bir heyecan veya mutluluk kaynağım yok.sadece birseyler öğrenerek mutlu olabliyorum
aslında bişeler öğrendikçe mutlu olmanda ince bi ayrıntıı sen heran mutluluğa hazır bi insansın demekki çünkü insan hayattan her an bişeler öğrenebiliorr... hee idosankii ruhen tek olmak bedenen birlikteliği örtmüo diee ordaa sonuna kadar katılırımm.. çünkü yıllarr sonraa bedenen yanında olan insanlarla beraber olsan bile onlarla çoğularıyla fikir uyuşmazlığıylaaa yollar ruhyolları ayrılıorr buda en büyük kayıptır...bence
neleri kaybetmeyiz ki.. başta masumiyet gider.. yeni insanlar tanımaya başlar, ne kadar acımasız olduklarını öğreniriz.. saflık, temizlik, o çocuk gülümseyiş yerini hüzne bırakır.. hayatın kolay olmadığı anlaşılır.. ne yaşarsak bizde izleri kalır.. yalanla tanıştığımız ansa güvenimizi kaybederiz..
Bence ilk önce merak ve öğrenme kabiliyetimiz azalıyo. :hımm düşünsenize en fazla 2-3 yaşında hem yürümeyi,hem konuşmayı öğrenmiş oluyoruz.Belki de yeni şeyler öğrenmeye hevesimiz azaldı.Belki de gittikçe yozlaştık dünyaya.
Ayrıca ben büyüdükçe (mekan değiştirdikçe)arkadaşlarımı,akrabalarımı,komşularımı kaybettim.Geçen bir ilkokul arkadaşımla karşılaştım birbirimize o kadar yabancıydık ki artık,kendimi bi garip hissettim X(.Nasıl oldu da bu kadar değiştik diye düşündüm.Sevdiğimiz-sevmediğimiz şeyler,hayata bakış açımız,birbirimize bakış açımız. ne kadar karmaşıktı artık herşey.büyüdükçe insanlarla aramızdaki bağı kaybediyoruz.kim bilir kaç insan kaç hayat bıraktık ardımızda.Bense büyüdükçe en sevdiğim kıyafetlerimi,çocuk oyunlarımı,babamla iletişimimi,en güzel anılarımı,en mutlu günlerimi kaybettim.Ama eminim daha mutlu günlerim olucak.
Aslında çocukluğumuzu hiç bir zaman kaybetmeyiz ne kadar büyüsekte içimizde bir çocuk yanımız kalır ve ne kadar büyürsek büyüyelim bazen içimizdeki o çocuğa uyarız.
öncelikle hayallerimizi ve saflıgımızı dünyadaki her insanın iyi oldugu ve tozpembe hayat sanrılarını kaybederiz...
bencede küçükken daha kolay affediyorduk oyuncaklar şekerler bizi mutlu etmeye yetiyordu büyünce mutlu olmayı unuttuk yada mutluluk için büyük şeyler bekledik bazılarıda büyürken insanlara olan inancını güvenini kaybetti büyüdükçe kaybediyoruz birşeyleri yani
büyüdükce eski günlerimi oyun arkadaşlarımı oyuncaklarımı hergün bana alınan şeker çikolata gibi yemeden duramadgm bu şeyleri hattaa bunları yiyipte çürüyen o süt dişlerime kadar herşeyi bsikletimi okulumu dedemi hepsini kaybettim
filiz büyümek ister ve istekle uzanır gökyüzüne ...bizde küçükken büyümek isteriz ...büyüdükçe çoğu şeyde eksilir bizden.. ilk saflığımız gider ve tabiki insanlara karşı olan güvenimiz....
masumiyetimizi.. mutLuLuğumuzu.. heyecanımızı.. güLümseyişimizi.. faRkettiRmeden heRşeyimizi çaLaR asLında, zaman.. o eski saf, temiz duyguLaRımızı aLıR yeRine heRşeyin sahtesini koyaR..
gülmeyi,güldürmeyi...sevmeyi sevdirmeyi...anlamasakta olurdu o zaman uzundu bizim icin zaman vakit cok vardı hersey icin annemiz bizi cok severdi babamız cok severdi herkes bizi cok severdi bilirdik bunu... dondurma icin aglamıorum artık ama daha manasız seylere aglıorum unutmayı da bilirdik o zmn ama simdi unutamıorum.... mutluluk vardı en azından...simdi o da yok... kaybettim kendimi;hükümsüzdür!!! kaybettim kısacası herseyimi,kendimi...
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: Master Of The Wind - Ocak 09 2008, 18:24:18
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: sürmeli çocuk - Mayıs 30 2008, 09:49:34
masumiyeti,inançlarımızı
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: Mori - Mayıs 30 2008, 12:30:12
masumluğumuzu ve saflığımızı
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: Black Mamba - Mayıs 30 2008, 12:32:11
korkusuzluğu masumiyeti gençliği ve zaman
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: Rage Under Misery - Haziran 05 2008, 23:16:16
büyüdükçe önce dünyanın nasıl bi yer oldunu öğreniriz buda saflığımızı elimizden alır dünyada ne pislik oldunu gördükçe korkarız belki cesurluğumuzu kaybederiz gün gelir sıralara otururuz ozmn bu işinde kolay olmadını görürüz we hayallerimizi kaybederiz sonra daha da büyürüz o zaman oyuncaklarımızı kaybederiz once sonca o çocuk ruhumuzu aslında hep içimizde olmasına remen daha sonra çok daha büyürüz ve ailemizi kaybedriz hepsi tek tek gitmeye başlar we en sonunda kendimizi kaybederiz işte büyüdükçe bunları kaybediyoruz
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: sürmeli çocuk - Haziran 07 2008, 09:59:35
hayatın güzelliğini bırakıp yavaş yavaş tüm kötü yanlarını görmeye başlarız tanırız herşeyi tanışırız da hem acılarla hem küçük mutluluklarla
Hiçbirşeyi karşılık beklemden yapmayı,saflıgı,masum bakışları,oyuncaklarımızı ve oyunların verdigi o eşsiz tadı,güveni,harçlıkları,bayram sevinçlerini,bazı arkadaşlarımızı...
Başlık: Ynt: Büyüdükçe Neleri Kaybederiz?
Gönderen: Alberta - Aralık 15 2008, 19:48:24
aslında hiçbir şey kaybetmeyiz. takastır hepsi. biri gider biri gelir hep. açgözlülüğümüz kaybettin der. oysa kazanılanlar, açgözlülük sayesinde, takastan sonra kıymete biner, gider. yoksa kaybedecek neyimiz var?
mutlu olma, şaşırma, umut edebilme yeteneğimizi, heveslerimizi. bunları kaybedince tabii "masumiyet" de gidiyor elden, pisliğe heves etmek kalıyor bize.
ps: özgürlüğü hissedemeyen bir sürü çocuk var. özgürlüğün bulunamamışken kaybedilmesi doğru bir düşünce değil gibi.
