Basarisizlik, günümüzün en büyük tabusudur. Basariya ulasma receteleriyle dolu olan popüler kitaplar, basarisizlikla bas etme konusunda büyük ölcüde sessiz kalir. Kisinin basarisizlikla yüzlesmesi ve basarisizliga yasam öyküsünde yer vermesi meselesi, bizi icin icin kemiren ama baskalariyla nadiren tartistigimiz bir konudur. Bunu yapmak yerine kliselere siginiyoruz: Yoksullarin haklarini savunan kesimler bile "Basarisiz oldum" sözündeki yakinmayi gidermek icin "Hayir, basarisiz degildin; sen bir kurbansin" gibi sözde rahatlatici bir karsilik veriyor. Acik acik konusmaktan korktugumuz her konuda oldugu gibi, bu durum da, icimizdeki obsesyonu ve utanci daha da siddetlendiriyor. Kisinin zihninde yankilanan "Yeterince iyi degilim" düsüncesiyse degismeden
kaliyor. Basarisizlik, artik sadece en yoksul ve caresiz kesimleri bekleyen bir kader olmaktan cikarak, orta siniflarin yasaminda da daha syk karsilasilan,siradan bir olay haline geldi. Toplumsal elitin giderek daralmasi, her tür basariyi daha da ele gecmez hale getirdi. Kazanan hepsini alir piyasasi cok sayida egitimli kisiyi basarisizliga mahkum eden rekabetci yapiya sahiptir.Isten cikarma ve yeniden tasarlama sürecleri, gecmisin kapitalizminde daha cok emekci siniflarin yasadigi felaketleri orta siniftan insanlara da yasatiyor. Kisinin isyerindeki esnek ve uyumlu yasam tarzina alisip ailesine zarar vermekten korkmasi ise daha ince ama ayni ölcüde siddetli bir etki yapiyor.
Basari ve basarisizligin birbirine zit kabul edilmesi bile, basarisizlikla yüzlesmekten kacinmanin bir yoludur. Bu basit ayrim, belirli bir maddi kazanim elde ettiysek yetersizlik ve beceriksizlik hissetmemiz gerektigini ima eder.
Yeni Kapitalizmde Isin Kisilik Üzerindeki Etkileri - R. Sennet
