türk rock müziğinin eksiği değil fazlası var. fazlalıkların içinde arabesk esintiler, maddi kaygı, yaşanılan ortam ve toplumsal baskı gösterilebilir.
arap yarımadasından gelen ne varsa elinde patlamıştır zaten türk toplumunun. hele ki arabesk denen kavram bir hastalık gibi müziğin toplumun kültürün ver her tür yapımın içine öylesine yayılmış ki temizlemek neredeyse imkansız. arabesk rock sentezi yaparak rock icra eden gruplara-insanlara örnek vermek isterim ama bu sentezi yapmayanları bulmak baya bir zor aslında.
onun dışında yerel bir belediyenin düzenlediği konser kapsamında tamamen maddi kaygılarla yer alan bir rock grubunun sistem eleştirisi yapması ya da sistem eleştirisi yapmasının beklenmesi gerçekten gülünç bir durum olacaktır.
yaşanılan ortam toplumsal baskı falan diyorum ama kesinlikle bu rakçı metalci eşittir satanist hayıflanmalarının tamamiyle karşısındayım. benim gözlemlediğim kadarıyla satanist olarak yaftalanmaktan gayet keyif alan bir gençlik var ortada her ne kadar bundan şikayetçi gibi görünmeye çalışsalar da. çünkü bu insanlara satanist gibi görünmekten başka kendini gösterebilecekleri bir platform sağlanmamış ailesi, büyükleri ya da devleti tarafından. bence satanizm le rock-metal çok farklı şeyler diye de ortada dolaşmaktan başka bir şansları kalmıyor sevimli ergenlerimizin.
ve tüm bunlar dışında ülkede dinin yarattığı korku ve nefret havasından bahsetmeye gerek dahi duymuyorum.
ve sadede gelmem gerekirse bu ülkede rock yada metal müzik gelişmemiştir çünkü insanların yarısından fazlası sosyal zahiyat. aynı soruyu sosyal yaşam, etik, ahlak, saygı, tolerans konularında neden geri kaldığımız konusunda da sorabilirsiniz. cevap değişmeyecektir.
bir açıklama olarak da bu ülkede diye bahsedişim sorunun bu ülkeyle alakalı olmasındandır. yoksa dünyanın genelinde bir dejenerasyondan söz edilebilir.
