Şu aradaki mesafeler olmasa, üzgün olduğunu bildiğim an yanında bitiversem, buralardan çabalayarak yaptığım şebeklikleri kanlı-canlı gösterebilsem ne iyi olacak deyi düşündüğüm, bazen sırf bunu gerçekleştiremeyeceğim için kendi içimde sıkıntılara girmeme, beter etmeye sebep insan. Böylesi bile sevgimden ötürü, üzmesi bile sevdiğimden ötürü.
Ah bir olaydım oralarda, yada olaydın sen buralarda, izin verir miydim yüzünün düşmesine? İçinin sıkılmasına? Moralinin bozulmasına? Başının ağrısı ben olurdum, kapanmayan çenemle. Anne şefkatiyle, abla sıcaklığıyla, kardeş gibi canım deyi abanırdım sana.
Ah ki bu ahlara.
Keşkelere, umarımlara, bitmek bilmeyen cümlelere.
Ah ki ne ah.
Ah ki bu uzaklığa, vblere arkadaş.