Her şeyi geçtim de, şu bağımlısı olma işi fena koyar insana. Dudağındaki sigaraya sövenleri tanıyorum.
Ve bana hep cesaretsizce ölümü arzulamak gibi gelir hep. Evet, hani bilirsin ölüme sebep olacağını, ama kendini asmak gibi değildir bu. Uzatır da uzatır o süreci. Ve kurtulma ihtimali de ayağınızın altındaki tabureyi ittikten sonra ipin sizi taşımaması ve iple beraber düşmeniz gibi küçük bir ihtimal de değildir. Sürer yani. Anlık değildir. Ve bu karar artık sizden çıkıp ona kalır.
Tiksinç. Ama ileride bir gün dener miyim, tiksine tiksine içenleri görüyorsam,öyle bir şey gerçekleşebiliyorsa yani, neden olmasın?