yavaş yavaş yakalayıp, avucuma aldım seni,bir gece uğultusun da
kargaların raks etdiğini görürken öpdüm ruhumun ruhunu...
piyanona tuşlarının üzerinde geziniyordum ben de, yolum uzun,
ayak basmalarım, içimi acıtır.
bir tedirginlik edası, bir sakin, bir korkulu huzurun sesleri çıkıyor piyanodan...
ve,
ve işde moonlight sonata yı yaşıyorum...
gündüzüm yok,
- gecelerdeyim.
siyah,
ewt ewt hep siyah kalmalı bu şehir
bu huzur hiç bitmemeli,
notalar.
yavaşca akıp gitmelip bedenimden,
şad olmalıyım en derinliğimden...
we,
we ölmeli merhametsiz huzur,
gebertmeliyim, bıçaklamalıyım !
her taraf duyguların kanaması olmalı
titreyen bedenim, durmalı.
normal olmalıyım. sadece normal, tınılar ağırlaşmalı,
huzurlanmalıyım.
nefes almamalıyım, huzurlarla doldurmalıyım ciğerlerimi
unutmalıyım normal olmadığımı anlatan kahramanları...
sessizlik.
tınılar...
gece.
siyah.
piyanonun heybetli karşımda duruşu, hasarlı tuşları...
parmakları kırılmış bir delikanlının vuruşu...
ve bitmesi !
