Davulcuları sevmemek olanaksızdır. Kocaman davulların arkasında oturan bu adamlar gözlerden uzak olsa da gönüllerimize yakındır. Çünkü davul hangi müzik türü olursa olsun ritmin can damarıdır.
Çoğu zaman solistler ya da gitar ustaları ya da klavye üstadları kadar tanınmazlar oysa. İşte bu derlememizde pop ve rock tarihinin en önemli davulcularından 30'unu sizlere tanıtıp, bunların 10'undan da bahsettik.
Bill Bruford
Bruford'un güçlü, dinamik, bir o kadar da ince ve dokunaklı vuruşları 70'lerin progressive/art rock'ının davuldaki en özgün sesleri.
Caz kökenli stiliyle poliritmik ve melodik vuruşları aynı anda ustaca yakalayıvermesi ve elektronik davulun sınırlarını zorlayarak birçok insanın "ucuz" olarak gördüğü bu enstrumana saygınlık kazandırması Bruford'un rock müziğe damgasını vuran katkılarından.
Phil Collins
Kariyerinin son 15-20 yılında banal aşk şarkılarının tuzağına düştüğünden beri Collins'in aslında ne kadar büyük bir müzisyen olduğu da unutulup gidiverdi.
Oysa kendisi; nota okumayı ve yazmayı bilmemesine rağmen- hem önemli bir şarkı yazarı, hem de müzik tarihinin en orijinal sound'a sahip, en yetenekli davulcularından birisi.
Neil Peart
Rock'un en popüler grubunun Rush olduğunu iddia etmek güç, fakat Neil Peart yıllardır modern davulun açık ara en popüler müzisyeni.
Modern Drummer başta olmak üzere, aldığı ödüllerin sayısını tahmin etmek bile son derece güç.
Keith Moon
Yirminci yüzyılın gördüğü en çılgın, en sürprizlerle dolu, en içgüdüsel, en orijinal davulcusuydu belki de Keith Moon.
Ginger Baker, Mitch Mitchell, John Bonham gibi eski topraklar da, kuşaklar sonrasının punk ve metalcileri de Moon'un hem tekniği, hem de anarşik, kontrol dışı tavırlarını kendisine örnek almışlardır.
Mitch Mitchell
Keith Moon'un suratı ve çılgınlığıyla da, Ginger Baker'in sertliği ve karmaşıklığıyla da aynı anda rekabete girebilecek bir davulcudur kendisi.
Peki onlardan farkı neydi? İkisinde de olmayan funky'lik! Hendrix'in arkasında bir Mitch Mitchell oturmasaydı bir 'Fire', bir 'Crosstown Traffic', bir 'Purple Haze' bizi böylesine sarsabilir miydi bilinmez.
Danny Carey
90'ların en önemli davulculardan Danny Carey, karanlık progressive-metal tayfası Tool'un belkemiği.
Kendisi aynı zamanda belki de 70'lerden beri ilk defa müzisyenlerin müzisyeni olmayı da başarabilmiş rock davulcusu.
Stewart Copeland
30 kişilik listenin olmasa da, uzun uzun yazdığımız bu 10 ustanın içinde progressive, hard rock ya da metal sınırlarının dışındaki tek isim Stewart Copeland.
Copeland elbette inanılmaz enerjik, saat gibi işleyen ve yaratıcılıkta sınır tanımayan davulu sayesinde burada.
Nick Mason
Yine de Pink Floyd'un nasıl David Gilmour gibi süratten ve teknikten çok ruhuyla yıldızlaşan bir gitaristi vardıysa, yine Nick Mason gibi süratten ve teknikten çok ruhuyla yıldızlaşan bir davulcusu vardı.
Nick Mason asla bir davul kahramanı olmadı belki, ama kendisinin her tarzı ustaca harmanlayabilen çeşitliliği Pink Floyd müziğinin devamlı kendini yenileyebilmesinin en önemli sebeplerinden biriydi.
John "Bonzo" Bonham
Stilinin düzlüğü ve dinleyiciyi şaşırtabilme yeteneğinin sınırlı olması yüzünden birçok müzik eleştirmeninin gözünde asla bir Keith Moon ya da Ginger Baker saygınlığına ulaşamamış gözükse de, milyonlarca hard rock dinleyicisinin ve bu satırların yazarı için davula "Bonzo" gibi hükmeden isim fazla yok.
Şarkı yazarlığı Page-Plant-Jones üçlüsü kadar bilinmese de 'Kashmir'in gitar riflerini yazan adamdır kendisi.
(Blue Jean)
