I
Yaşıyorsun, insanlıktan nasibini almadan insansın.
Tohumuna bolca acı katmış Tanrı..
Hasmını yeniden mi yaratacaksın?
Ağlama, zaten bir avuç topraksın.
Gözlerinden akanlarla bir gün çamurlaşacaksın.
II
- Öldün mü ?
- Hayır, yaşıyorum..
Ölseydin keşke,
Peşinden ölebilirdim öylece.
- Yaşamıyorsun zaten – deme
Oksijen müsrifliği yapıyoruz nihayetinde.
III
-sensiz hiç bir şey adıyla eş değil –
Benden harici.. – hatta sen bile -
Okyanus olarak görsün..
Bu baktığım su birikintisini.
Deniz bile değil ki..
Sensiz sadece su birikintisi
göz
yaşlarımdan
yaptığım
IV
Sevebilseydim korkmadan renkleri
Bu hüzün terk edip gidebilirdi, beni.
İnansaydım gerçeği düşünmeden yalanlara..
Düşler içinde boğulabilirdim.
Gündüzü karıştırmasaydım gece-ler-le..
Kanamazdım yastık altı anlarda..
Korkmadan baksaydım o gözlere.
Meydan okuyabilirdim yokluğuna..
Ama…
‘ Küçük kız ‘ triplerinde ruhum.
Umarsız-sız-ca…
V
- hüzünbaz sokaklar, bol ışıksız hayatlar..
karanlığa mahkum, hapisten kaçmış umutlar.. -
bu kalabalık şehrin ' en ' kimsesiz yanıydım ben..
' senden önce, senden sonra. '
' her neyse ' deyip geçiştiriyorum, özleme varmayan kelimeleri..
ve ben giderken bir avuç cümle bırakıp,
kendimi alıp, seni alıp..
gidemiycem.
söküp atamıycam parmak uçlarıma yapışmış kelimeleri..
kendimi tekrar ettiğimi sanıp herkes, bi kenara bırakırken şiirlerimi.
sen geldiğinden beri ya da gittiğinden beri.
her gece her gün aynı nakarat.
e başka nasıl anlatılır ki ?
yanan bi ateşin sönemeyişi...
bak yine diyorum ..
ordasın, yanıbaşımda..
bilsen giderdin eminim, yakınlığını sakınırdın, varlığımdan - belkide yoktum, buna hiç karar veremedim -
ilk defa gördüğüm birinin gözlerine dalıyorum..
' hadi ' diyorum, ' unut bu gözlerde onu '
olmuyor, biliyorsun.
bende biliyorum ya, kendimi kandırıyorum.
uçurtmamı alıp, uçurumlara salıyorum ruhumu.
genişlesin ufkum, sonsuzluğum.
senden kalan en umutsuz yanım.
Ebru U.