Alternatifim Cafe

Jethro Tull

Discussion started on Yabancı Sanatçılar - Gruplar

Jethro Tull'ın müziği, hard-rock, blues ve folk melodilerinin bir karışımıdır. Ian Anderson liderliğindeki grup, çizgisinden sapsa da, 1960'ların sonlarından bugünlere kadar gelebilmiştir.

Jethro Tull'ın kökleri, 1960'ların sonlarında patlayan British Blues akımına dayanır. 10 Ağustos 1947, Edinburgh-İskoçya doğumlu Ian Anderson'ın İngiltere'de bulunduğu ilk grubun adı The Blades idi. Bu grupta Michael Stephens gitarda, Jeffrey Hammond-Hammond basta ve John Evans davulda yer alıyordu. Bu grup, kulüplerde jazz, blues ve güney dans müziği karışımı bir müzik çalıyordu. Grup 1965'de önce adını John Evan Band, daha sonra John Evan Smash Band olarak değistirdi. 1967'nin sonlarına doğru Hammond-Hammond'ın yerine bas gitara Glenn Cornick gecti.

Londra'daki British Blues patlamasını yakından takip edebilmek icin grup Luton'a taşındı ve burada Anderson ile Cornick, gitarist Mick Abrahams ve davulcu Clive Bunker ile tanıştı. Aralık 1967'de dördü yeni bir grup kurdu. Önceleri farklı isimler kullandılar; Navy Blue ve Bag Of Blues gibi... 18. yüzyılda yaşamış ve modern tarım makinelerinin icadı ile geliştirilmesinde mühim rol oynamış bir çiftçinin adı olan Jethro Tull daha popüler ve akılda kalan bir isim oldu ve bu adı kullanmaya başladılar. Ocak 1968'de MGM Records'dan "Sunshine Day" adlı bir single çıkardılar. Single başarılı olamadı ama grubun Londra'daki Marquee Club'da oldukça popüler bir şekilde çalmasını sağladı.

29 Haziran 1968'de Hyde Park'taki Pink Floyd konserinde ön grup olarak çaldılar ve Ağustos ayındaki Sunbury Jazz ve Blues Festivali'nin yıldızı oldular. Yazın sonlarına doğru Island Records ile anlaştılar. Kasımda ilk albümleri "This Was" piyasaya verildi. Aynı ayın sonlarında Mick Abrahams grubu terketti. Grup, ileride Black Sabbath ile çalışacak olan Tony Iommi ile bir hafta çalıştı, Nice'in gitaristi Davy O'List'in ardından, Martin Barre ile anlaştı. Martin Barre'in çaldığı kadronun "Living in the Past" parçası İngiltere'de 3 numaraya kadar yükseldi. O yaz festivallerde çaldıktan sonra, bir sonraki albümleri "Stand Up" piyasaya verildi ve İngiltere'de bir numara oldu. Bu albümde Tull'ın ilk orkestra kullandığı parça olan "Reasons for Waiting" yer alıyordu (Orkestrasyon: David Palmer).

Grubun bir sonraki albümü "Benefit", blues esintileri olan son albümleri oldu. Bu albümde eski bir dost, John Evan (Evans olan soyadını Evan olarak degiştirmiş) klavyelerde kendini gösterdi (artık davul çalmıyor). Temmuz 1970'de grup Atlanta Pop Festivali'nde Jimi Hendrix, BB King ve Johnny Winter gibi isimlerle birlikte çaldı (200.000 kişinin önünde). Takip eden aralık ayında Cornick gruptan ayrıldı ve Anderson'ın çocukluk arkadaşı Jeffrey Hammond-Hammond basta gruba dahil oldu.

Bir sonraki yıl, rock dünyasının klasikleri arasında yer alan ve kimilerine göre Jethro Tull'ın zirve noktası olan "Aqualung" albümünü gerçekleştirdiler. Bu albümde Anderson (solda), Tanrı ve insan arasındaki ilişkiden bahsediyordu ve onun bakışına göre organize dinler bu ilişkiyi zedeliyordu. Albümde blues etkisi yoktu, hard rock ve folk aynı potada eritilmişti. Aqualung, ABD'de 7, İngiltere'de 4 numaraya kadar yükseldi ve bunu başarılı bir ABD turnesi izledi.

Clive Bunker evlenmek için grubu bıraktı (vay öküz!) ve yerine davula Barriemore Barlow geçti (John Evan Smash Band'de çalmıştı). 1971'in sonlarına doğru "Thick as a Brick" üzerinde çalışmaya başladılar. 1972'de çıkan albümün gazete şeklindeki plak kapağı epey ilgi uyandırmıştı. İlginç olan, uzun tek bir parçadan oluşan bu albümün İngiltere'de 5, ABD'de ise 1 numara olmasıydı. Bu, Jethro Tull'ın ABD'de İngiltere'den daha fazla sevilmeye başlandığının göstergesi olan ilk albümdü.

Haziran 1972'de yoğun talep üzerine grubun önceki singleları ve Carnegie Hall konserlerindeki parçalardan derlenen "Living in the Past" piyasaya verildi. Temmuz 1973'de çıkan "A Passion Play" albümü, parçaların uzunlukları ve karanlık lirikleri nedeniyle eleştirmenler tarafından topa tutuldu. Tüm eleştirilere rağmen albüm ABD'de 1 numaraya kadar yükseldi (İngiltere'de 13 numara).

Turneler ve konserlerle geçen 16 aydan sonra, Kasım 1974'de "Warchild" piyasaya verildi. Bu albüm, hiç gercekleşmeyen bir film projesinin ürünüydü. Hayranları Jethro Tull'ın normal süreli parçalara dönmesini memnuniyetle karşıladılar. Bir sonraki albüm, Eylül 1975'de piyasaya verilen "Minstrel in the Gallery" oldu.

Clive Bunker'ın ayrılmasından sonra çıkan dört albümde değişmeyen kadrodan Ocak 1976'da Hammond-Hammond ayrıldı ve yerine John Glascock geldi. Aynı yıl çıkan "Too Old to Rock'n Roll, Too Young to Die"'in ardından Mayıs 1977'de çıkan "Songs from the Wood" albümünde (ki bu, benim Tull'ı dinlemeye başladığım oldukça başarılı folk ağırlıklı bir albümdür) grubun orkestra kullanılan parçalarında yıllarca beraber çalıştığı David Palmer resmen bir üye olarak gruba katıldı ve klavyeli çalgıların başına geçti. (John Evan da var tabii klavye çalan.)

1970'lerin sonlarına doğru Jethro Tull kendini yepyeni bir müzik ortamının içinde buldu. Punk rock çılgınlığı etkisini gösteriyordu. "Repeat" adını verdikleri bir best of albümünden sonra, Nisan 1978'de "Heavy Horses", daha sonra 78'in sonbaharında double konser albümleri "Live-Bursting Out" piyasaya verildi. 1979 yılı grup için oldukça acı bir tecrübe oldu. "Stormwatch" albümünün yayınlanmasından beş hafta sonra, bir kalp ameliyati sırasında John Glascock hayata gözlerini yumdu. Yerine Fairport Convention'ın basçısı Dave Pegg alındı. Önceleri Ian Anderson'ın solo albüm olarak yayınlamayı düşündüğü "A", bir Jethro Tull albümü olarak yayınlandı. Bu albümde kemanda Roxy Music ve King Crimson'da da çalmış olan Eddie Jobson yer alıyordu. Başarılı olmayan bu albümün ardından Barlow, Evan, Palmer ve Jobson'in ayrılmasıyla Barre, Pegg, Anderson, davulda Gerry Conway ve klavyelerde Peter-John Vettesse ile neredeyse yeniden yapılanan Jethro Tull, geyik geyik albümlerle müzik yapmaya devam etti...

The Broadsword and the Beast - 1982
Under Wraps - 1984 (grubun en az satan albümü - o tarihe kadar)
Crest of a Knave - 1987 (Steel Monkey - puah!)
20 Years of Jethro Tull - 1988 ( 65-song boxed set )
Rock Island - 1989
Catfish Rising - 1991
A Little Light Music - 1992
Roots to Branches - 1995
J-Tull Dot Com - 1999

Bu arada 1989 yılında Grammy ödül törenlerinde Best Hard Rock/Metal Performance ödülünü "Crest of a Knave" ile kazandılar.


#1 - Ocak 22 2009, 13:33:39

Üye:

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.